Szpital

Murph Collins · 2017-08-28 03:04:47

- Skończyłeś? - Oburzyłam się. - Mam dość twoich mądrości, których pewnie uczyłeś się na pamięć rodem z Wikipedii. - Wywróciłam oczami, a moje palce prawie dotknęły klamry! O tak, już prawie...

Nathaniel Venceslaus · 2017-08-28 03:06:54

Złapałem ją gwałtownie za dłoń, aż podskoczyła.
- To, że ignoruję twoje głupie teksty, nie oznacza, że jestem ślepy. Nie chcesz tego robić, poza tym nie skończyliśmy rozmawiać. My dopiero zaczynamy, blondyno. - Westchnąłem, czując, że to będzie ciężka rozmowa.

Murph Collins · 2017-08-28 03:10:04

- A ty co, pieprzony rasista? - burknęłam pod nosem i próbowałam wyrwać swoją dłoń z uścisku, ale nie miałam jak. Po pierwsze: Trzymał za mocno, po drugie: Nie było miejsca. Jego uścisk się wzmacniał, co przyprawiło mnie o dreszcze. - Ała! - krzyknęłam w pewnym momencie. Personel nie reagował, aha? - Jezu, co robisz?! To boli!

Nathaniel Venceslaus · 2017-08-28 03:13:22

- Sprawdzam, czy okazujesz inne uczucia prócz gniewu, gniewu i, ach tak, gniewu - mruknąłem ironicznie. - Ciężko mi cię rozgryźć. Zasłaniasz się za dużą warstwą agresywności i złości, co nie do końca jest dobre. Ale reagujesz na ból, to wspaniale. - Puściłem ją, patrząc na nią z zażenowaniem. Usiadłem z powrotem na krześle, bawiąc się swoją laską między palcami. - Porozmawiajmy na spokojnie, Murph.

Murph Collins · 2017-08-28 03:16:26

- Naprawdę mnie irytujesz, koleś. Poza tym nie wiem, co uważasz za rozmowę, ale właśnie rozmawiamy. Czego ty oczekujesz? Podpisz kilka papierków o tym, że mogę stąd wyjść i sprawa załatwiona - oznajmiłam pośpiesznie. - Widzisz jakie to proste? Nie komplikuj tego.

Nathaniel Venceslaus · 2017-08-28 03:19:28

Za czymś się zasłaniała. Coś się wydarzyło, coś co wprowadziło złość i agresję w jej życie, a inne dobre uczucia odepchnęło na bok.
- Opowiedz o rodzinie - powiedziałem kompletnie ignorując jej poprzednią wypowiedź. Rodzina była jednym z najczęstszych powodów, a teraźniejsza sytuacja być może była prosta, ale ja nie byłem taki pewien, czy chciałem aby stąd wychodziła.

Murph Collins · 2017-08-28 03:22:47

Zamrugałam szybciej.
- Naprawdę cię popieprzyło koleś - burknęłam. - Nie mam zamiaru powiedzieć ci czegokolwiek, a tym bardziej udzielić informacji o mojej rodzinie, więc możesz od razu odpuścić. - Prychnęłam, podciągając się do góry, tyle ile mogłam.

Nathaniel Venceslaus · 2017-08-28 03:26:15

- A może to ze względu na to, że jej nie masz? - spytałem bez owijania w bawełnę. Nikt tego nie lubił. - Czy twoja rodzina zginęła w wypadku? Ktoś ją zabił na zlecenie? - strzelałem, jednak jej twarz wciąż pozostawała obojętna. - A może nie masz rodziny? - Mrugnęła jej powieka. To było to. - Jesteś z domu dziecka, prawda? Murph, nie masz rodziny, mam rację?

Murph Collins · 2017-08-28 03:30:29

Czułam ten dziwny uścisk w klatce piersiowej, kiedy ludzie zawsze rozmawiali o swoich rodzinach. O tym jacy byli szczęśliwi, że nigdy niczego im nie brakowało. Mieli wszystko, czego nie miałam.
Gdy nagle zaświeciły mi w głowie słowa Warda. "DayDream tworzy rodzinę. My jesteśmy rodziną. My wszyscy."
Spojrzałam wzywająco na mężczyznę. Nie, nie dam mu się.
- Mam rodzinę i trzyma się świetnie. - Wycedziłam przez zęby. - Byłabym niezmiernie szczęśliwa, gdybyś przestał ją co chwilę uśmiercać.

Nathaniel Venceslaus · 2017-08-28 03:35:10

Gdyby nie spaczenie zawodowe, byłbym w stanie jej uwierzyć, ale nie. Te drobne szczegóły wszystko rujnowały. Drgające powieki, co chwilę zagryzana warga, marszczony nos, to było coś, na co nie zwracał uwagi przeciętny człowiek. Uznaliby to, za nic takiego, ale tutaj, w moim świecie, były to znaki mówiące "coś jest nie tak". Nie mogłem ich tak kompletnie zignorować.
- Mam wrażenie, że kłamiesz, ale okey, ten temat zostawimy na inny raz - mruknąłem. Byłem ciekawy jednej rzeczy. - Nazywam się Nathaniel.

Murph Collins · 2017-08-28 03:38:13

Prychnęłam.
- A więc teraz bawimy się w "Cześć, jestem Nat, a ty?" - Zrobiłam słodką minę, wyzbywając się na chwilę wszelkich złych emocji z głosu. Spojrzałam na niego załamana. - Jesteś żałosny, koleś. Odpuść.

Nathaniel Venceslaus · 2017-08-28 03:42:03

Parsknąłem.
- Znowu się zasłaniasz - mruknąłem. - Pozw... - I wtedy złapał mnie ten okropny kaszel, który za każdym razem powodował duszności i krew na zewnątrz. Zmarszczyłem brwi, gdy moja cała dłoń pokryła się nagle czerwienią. Wstałem, a przed oczami pojawiły mi się mroczki. Znów kaszel. - Muszę... mu... - wychrypiałem nim upadłem na ziemię, krztusząc się własnymi wydzielinami.

Murph Collins · 2017-08-28 03:46:50

Wokół nas zebrał się nagle cały personel. Huh, wcześniej go nie było?! Ich podejście mnie irytowało, traktowali mnie jako kogoś gorszego, jednak widok mężczyzny nieco mnie zaniepokoił. Jednak nie na tyle, aby powstrzymać się przed wypowiedzeniem tych słów:
- Co z moją przepustką, koleś?! - On jednak zniknął już na noszach. Huh, frajer.
***
Trzy dni później dostałam wypis z wyraźną zgodą Nathaniela, że nie zagrażam nikomu, a ten napad był chwilowy. Odpuścił? Nie wyglądał na takiego. I dokładnie tak też nie zrobił. Mogę wyjść pod warunkiem, że przyjdę na wizytę, inaczej wtrąci mnie do psychiatryka. Zabawne. Z uśmiechem na ustach wyrzuciłam papiery do kosza, a sama odeszłam w stronę domu.

#76 2017-08-28 03:04:47

Odp: Szpital

#77 2017-08-28 03:06:54

Odp: Szpital

#78 2017-08-28 03:10:04

Odp: Szpital

#79 2017-08-28 03:13:22

Odp: Szpital

#80 2017-08-28 03:16:26

Odp: Szpital

#81 2017-08-28 03:19:28

Odp: Szpital

#82 2017-08-28 03:22:47

Odp: Szpital

#83 2017-08-28 03:26:15

Odp: Szpital

#84 2017-08-28 03:30:29

Odp: Szpital

#85 2017-08-28 03:35:10

Odp: Szpital

#86 2017-08-28 03:38:13

Odp: Szpital

#87 2017-08-28 03:42:03

Odp: Szpital

#88 2017-08-28 03:46:50

Odp: Szpital

Stopka